شیوع اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در دانش آموزان ابتدایی شهر بندرعباس در سال ۱۳۸۸

مقدمه: اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (adhd)، اختلالی است که در اوایل کودکی و با علائمی مثل بیش فعالی، تکانشگری و یا بی توجهی ظاهر می شود و این علائم بر روی کارکرد مبتلایان تأثیر می گذارد. با توجه به این که در نقاط مختلف جهان شیوع متفاوتی گزارش شده است و دامنه شیوع این اختلال وسیع می باشد، هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع اختلال در کودکان ابتدایی شهر بندرعباس در سال 1388 می باشد. روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در سال 1388 بر روی 800 نفر از کودکان دبستانی شهر بندرعباس که به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد بررسی اختلال بیش فعالی و کمبود توجه بر اساس معیارهای dsm-ivبود. یافته ها با استفاده از آزمونهای آماری chi-square و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از 800 دانش آموز انتخاب شده در پایه اول تا پنجم، 400 نفر پسر و 400 نفر دختر با میانگین سنی 4/1±9 بودند. بر اساس گزارش معلمین 6/11% و بر اساس گزارش والدین 3/12% افرادadhd داشتند. میزان شیوع کلی اختلال بر اساس توافق نظر والدین و معلمین 5/9% بود. شیوع adhd با جنس و وضعیت عملکردی ضعیف در مدرسه ارتباط آماری معنی داری داشت (001/0>p ) در حالی که با سن و پایه تحصیلی ارتباط آماری معنی داری نداشت. نتیجه گیری: شیوع adhd در بندرعباس در مقایسه با سایر مناطق ایران در حد متوسط می باشد. با توجه به پیامدهایی که این اختلال بر افراد می گذارد، غربالگری کودکان دارای عملکرد ضعیف تحصیلی ضروری به نظر می رسد.